Łabowa i jej szansa na uzyskanie praw miejskich spełzła na niczym. Artykuł o zamiarach marszałka Stanisława Lubomirskiego, jego próbie stworzenia miasteczka Lubomierza na szlaku w kierunku Spisza. Przeczytać warto!
Rzeka jest pewnym stanem umysłu. Nasza domowa jest bliska sercu, a jej wody szemrzą najmilej. Trudno wyobrazić sobie życie bez rzeki. Kamienica ma swoją dolinę, po której meandruje. Jest granicą pewnych światów. Zmierza do rzeki większej, a ta większa zasila wody Wisły i dociera z nimi do morza. Możemy sobie tedy wyobrazić świat jako system naczyń połączonych, w którym nawet nasza mała domowa rzeczka zajmuje należne jej miejsce.
Czasy czynów społecznych minęły wraz ze słusznie minioną epoką, a stary budynek ośrodka zdrowia pozostał.
Ważnym momentem w losach cerkwi w Łabowej był generalny remont świątyni w 1992 roku oraz poświęcenie cerkwi i udostępnienie jej wiernym. Poświęcenia dokonał ks. bp Józef Gucwa w licznej asyście kapłanów oraz wiernych.
Uhryń to najmniejsza miejscowość w gminie. Szkołę filialną dla klas łączonych I-IV uruchomiono dopiero w 1956 roku. Nauka w niej prowadzona była tylko 26 lat. Najdłużej w szkole pracowała pani Elżbieta Hasior – ceniona nauczycielka, animatorka kultury.
Szkoła Filialna w Łabowcu była najkrócej działającą filią Szkoły Podstawowej w Łabowej. Po II wojnie prowadziła działalność przez 25 lat. Uczyły w niej dwie niezapomniane nauczycielki – Wiktoria Jurczak i Anna Izworska.
Szkoła Filialna w Kotowie dla klas I-III podporządkowana organizacyjnie szkole w Łabowej działała w latach 1945-1992. Po rozbudowie szkoły macierzystej filia po 95 latach działalności została zamknięta, a wszystkie roczniki uczniów z Kotowa są dowożone do szkoły w Łabowej.
Kamianna słynie z miodu. To wspaniałe miejsce na wypoczynek. Tu działał ks. Henryk Ostach. Szkoła istniała już w XVI w. Po II wojnie światowej działała tu do 2011 roku niewielka szkoła filialna należąca organizacyjnie do Szkoły Podstawowej w Łabowej.
Szkoła w Łabowej ma bogatą historię sięgająca 1626 roku. Tym razem o powojennej historii szkoły, a właściwie o ludziach, którzy na pierwszej linii zmagali i zmagają się z szybko zmieniającym się obliczem polskiej oświaty. Kilka słów o kierownikach i dyrektorach szkoły. Pamięć jest nietrwała. Trzeba zatem ją utrwalać, upominać się, przywołać nazwiska, by ocalić od zapomnienia.
Tragicznym momentem w powojennych losach Łabowej był napad oddziału Mychajła Fedaka ps. Smyrny na Łabową 27 czerwca 1946 r. Pociągnął za sobą znaczne zniszczenia i ofiary w ludziach. Wzbudził w społeczności wiejskiej strach podsycany rożnymi pogłoskami, które trudno było sprawdzić. W następnym roku rozpoczęła się Akcja „Wisła”, która drastycznie zmieniła strukturę narodowościową w gminie.