Kamianna słynie z miodu. To wspaniałe miejsce na wypoczynek. Tu działał ks. Henryk Ostach. Szkoła istniała już w XVI w. Po II wojnie światowej działała tu do 2011 roku niewielka szkoła filialna należąca organizacyjnie do Szkoły Podstawowej w Łabowej.
Maria Witowska pracowała w szkole w Łabowej w latach 1969-1986. Przez 16 lat była kierowniczką szkoły. Za jej kadencji dobudowano w 1970 roku piętro nad przedwojennym budynkiem szkolnym. Pozostała w pamięci jako dobry nauczyciel i człowiek.
Szkoła w Łabowej ma bogatą historię sięgająca 1626 roku. Tym razem o powojennej historii szkoły, a właściwie o ludziach, którzy na pierwszej linii zmagali i zmagają się z szybko zmieniającym się obliczem polskiej oświaty. Kilka słów o kierownikach i dyrektorach szkoły. Pamięć jest nietrwała. Trzeba zatem ją utrwalać, upominać się, przywołać nazwiska, by ocalić od zapomnienia.
Tragicznym momentem w powojennych losach Łabowej był napad oddziału Mychajła Fedaka ps. Smyrny na Łabową 27 czerwca 1946 r. Pociągnął za sobą znaczne zniszczenia i ofiary w ludziach. Wzbudził w społeczności wiejskiej strach podsycany rożnymi pogłoskami, które trudno było sprawdzić. W następnym roku rozpoczęła się Akcja „Wisła”, która drastycznie zmieniła strukturę narodowościową w gminie.
Mija 80. rocznica zagłady sądeckich Żydów, mieszkańców, którzy razem z naszymi dziadkami współtworzyli rzeczywistość. Na trenie gminy Łabowa mieszkało 441 Żydów, a samej Łabowej 221, co stanowiło 20% mieszkańców. Holocaust pochłonął 156 mieszkańców Łabowej. Zginęli zamordowani w Auschwitz, Rabce, Bełżcu, na Syberii.
Mija 75. lat od Akcji „Wisła”. Pamięć o niej trwa i nadal jest tematem bolesnym. Wypędzeni ze swoich domów przeżyli pokoleniowa tragedię.
Akuszerki wiejskie odeszły już w niepamięć, a były przecież przez wieki ważnymi postaciami. Przyjmowały na świat dzieci wszędzie i zawsze. Dzisiaj to położne, wykwalifikowane pielęgniarki. W dzisiejszym odcinku wspominamy Kunegundę Nieć, miejscowa akuszerkę, kobietę cenioną i fenomenalnie zdolną w swoim fachu.
Pisankarstwo okazuje się nie tylko tradycją wielkanocną i sztuką, ale pewnym stanem umysłu. Przykładem jest sztuka pisankarska Aleksandry Polańskiej-Hryńczuk, łemkowskiej artystki urodzonej w Łabowej. Pisanka była w przeszłości nie tylko zdobionym jajkiem. Leczyła ludzi, ochraniała dom od gromów i pożarów, pomagała pasterzom przy wypasach, sprzyjała urodzajności drzew owocowych. Przed wojną panował piękny zwyczaj obdarowywania rodziny i znajomych pisanką. Sztuka zdobienia jajek wielkanocnych przetrwała i wiele zdolnych osób tworzy nadal bajecznie piękne pisanki.
Mjr Władysław Albin Pasella urodził się w Łabowej w rodzinie leśniczego w lasach Stadnickich. Uczestniczył w I wojnie światowej, walczył o niepodległość w Legionach, pełnił ważne funkcje jako urzędnik wojskowy. Odznaczony srebrnym krzyżem Orderu Virtuti Militari i wieloma innymi odznaczeniami.
Jak niewiele już pamięta się o byłych nauczycielach. Kazimiera i Władysław Zygmuntowie byli pewną epoką w łabowskiej oświacie. Rzetelni i pracowici, zaangażowani w sprawy oświaty i sprawy społeczności wiejskiej. Wspomnienie o nich jest jedynie krótkim przywołaniem ich z niepamięci.