Szkoła Filialna w Łabowcu była najkrócej działającą filią Szkoły Podstawowej w Łabowej. Po II wojnie prowadziła działalność przez 25 lat. Uczyły w niej dwie niezapomniane nauczycielki – Wiktoria Jurczak i Anna Izworska.
Szkoła Filialna w Kotowie dla klas I-III podporządkowana organizacyjnie szkole w Łabowej działała w latach 1945-1992. Po rozbudowie szkoły macierzystej filia po 95 latach działalności została zamknięta, a wszystkie roczniki uczniów z Kotowa są dowożone do szkoły w Łabowej.
Kamianna słynie z miodu. To wspaniałe miejsce na wypoczynek. Tu działał ks. Henryk Ostach. Szkoła istniała już w XVI w. Po II wojnie światowej działała tu do 2011 roku niewielka szkoła filialna należąca organizacyjnie do Szkoły Podstawowej w Łabowej.
Szkoła w Łabowej ma bogatą historię sięgająca 1626 roku. Tym razem o powojennej historii szkoły, a właściwie o ludziach, którzy na pierwszej linii zmagali i zmagają się z szybko zmieniającym się obliczem polskiej oświaty. Kilka słów o kierownikach i dyrektorach szkoły. Pamięć jest nietrwała. Trzeba zatem ją utrwalać, upominać się, przywołać nazwiska, by ocalić od zapomnienia.
Pisankarstwo okazuje się nie tylko tradycją wielkanocną i sztuką, ale pewnym stanem umysłu. Przykładem jest sztuka pisankarska Aleksandry Polańskiej-Hryńczuk, łemkowskiej artystki urodzonej w Łabowej. Pisanka była w przeszłości nie tylko zdobionym jajkiem. Leczyła ludzi, ochraniała dom od gromów i pożarów, pomagała pasterzom przy wypasach, sprzyjała urodzajności drzew owocowych. Przed wojną panował piękny zwyczaj obdarowywania rodziny i znajomych pisanką. Sztuka zdobienia jajek wielkanocnych przetrwała i wiele zdolnych osób tworzy nadal bajecznie piękne pisanki.
Tyniec to magiczne miejsce nie tylko na fotografiach Piotra Chronowskiego www.piotrchronowski.pl, któremu dziękuję za udostępnienie zdjęć opactwa benedyktynów. Jakie powiązania ma opactwo tynieckie z Łabową? Okazuje się, że przez proboszcza tynieckiego, benedyktyna brata Jakuba Stefana Łabowskiego, syna sołtysów Łabowskich.
Biografie tych, co odeszli, skłaniają do zastanowienia się nad pamięcią. Na ile jesteśmy w stanie ocalić pamięć o osobach, które kiedyś zostawiły swój ślad w naszych stronach. Jedną z takich postaci jest Maria z Kohutów Janowska.
Prof. Roman Reinfuss to znakomity etnograf, znawca kultury ludowej Karpat, autor wielu publikacji poświęconych Łemkom i Łemkowszczyźnie. Tym razem o jego reportażach z podróży po Beskidzie Sądeckim w 1934 roku. Nie przegapcie, bo są i ciekawostki z Łabowej, Uhrynia i okolic oraz unikatowe zdjęcia autorstwa Romana Reinfussa z Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku.
Pozostając w temacie budowy kościoła i tworzenia parafii w Łabowej, w ostatnim odcinku historii budowy kościoła i utworzenia parafii znajdują się listy proboszczów i wikariuszy łabowskich. Uzupełniają je biogramy zmarłych księży, którzy kiedyś pracowali na placówce parafialnej w Łabowej. Niech pamięć o nich nie przepadnie w zamęcie dziejów.
Początki placówki parafialnej w Łabowej były trudne. Jej działalność prowadzona była na terenie Łemkowszczyzny, gdzie istniała cerkiew greckokatolicka. Niedługo zaczęła się II wojna światowa, podczas której duszpasterzem był ks. Franciszek Borowiec. Po nim do czasu utworzenia parafii terytorialnej urząd proboszcza sprawował ks. Jan Sobota. Dwadzieścia lat po rozpoczęciu budowy bp tarnowski ks. Jan Stepa erygował parafię terytorialną 29 grudnia 1951 roku.