PROF. DR HAB. GRAŻYNA ZAJĄC

Prof. dr hab. Grażyna Zając – profesor nadzwyczajny w Instytucie Orientalistyki UJ, turkolog-orientalista, tłumaczka, zainteresowania badawcze: literatura turecka XIX i XX wieku, turecka autobiografia, literatura Turków cypryjskich, literatura azerbejdżańska, polsko-tureckie kontakty literackie i kulturalne, tematyka tatarska; współpracownik czasopism polskich Tatarów.

Grażyna Zając (ur. 1959), córka nauczycielki Wiktorii Jurczak i leśniczego Jana Jurczaka, urodziła się w szkole w Łabowcu i tam rozpoczęła naukę w roku 1966. W latach 1969-1974 uczyła się w Szkole Podstawowej w Łabowej, a następnie w II LO w Nowym Sączu (1974-1978). W roku 1978 rozpoczęła studia orientalistyczne w Instytucie Filologii Orientalnej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studiowała filologię turecką, którą ukończyła z wyróżnieniem w roku 1983. Bezpośrednio po studiach otrzymała propozycję zatrudnienia na etacie asystenta w tym samym instytucie. Pracuje tam do dzisiaj. W roku 1995 obroniła pracę doktorską „Życie i twórczość Orhana Kemala (1914-1970)”, a w 2009 uzyskała habilitację. W roku 2018 otrzymała wyróżnienie prezydenta północnego Cypru za popularyzację literatury tureckocypryjskiej w Polsce. Specjalizuje się w literaturze tureckiej XIX i XX wieku ze szczególnym uwzględnieniem osmańskiej literatury wspomnieniowej XIX wieku, w literaturze azerbejdżańskiej i literaturze Turków cypryjskich.

Autorka książek naukowych:

• „Smutna ojczyzna i ja smutny”. Kręgi literackie epoki Abdülhamita II w świetle tureckiej autobiografii, Kraków 2008;
• „Ciało twoje, kości moje…” Rodzina i szkoła epoki Abdülhamita II w świetle tureckiej autobiografii, Kraków 2013;
• „Ożenek poety” İbrahima Şinasiego i narodziny teatru tureckiego, Kraków 2014;
• rozdział o literaturze tureckocypryjskiej w monografii Dzieje – literatura – kultura przygotowanej na Wydziale Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego (2014) .

Jej przekłady wierszy i opowiadań ukazują się w czasopismach, przetłumaczyła na język polski turecką książkę o Adampolu – Akgün Akova, Polonezköy. Orzeł Biały pod niebem Półksiężyca z Gwiazdą, Ankara 2015, a razem z Ilahą Karimową przełożyła tom poezji azerbejdżańskiego poety Selima Babullaoğlu – Nie ma kto pisać do pułkownika, Gdańsk 2018 (książka nominowana do nagrody „Europejski Poeta Wolności”, Gdańsk 2018).

Jest autorką siedemdziesięciu artykułów naukowych napisanych głównie w językach polskim i tureckim. Wygłosiła ponad czterdzieści referatów na sympozjach krajowych (Kraków, Warszawa, Poznań, Pieniężno) i zagranicznych (Turcja, Cypr, Niemcy). Wypromowała ponad sześćdziesięciu magistrów i jednego doktora. Swoimi publikacjami i przekładami wspiera środowisko polskich Tatarów, publikując w polskiej prasie tatarskiej („Przegląd Tatarski”, „Rocznik Tatarów Polskich”). Jest tłumaczem literatury tureckiej na język polski.

Rodzina: mąż Jerzy, synowie Ryszard i Wojciech, synowa Magdalena, wnuki Aleksandra i Maksymilian.

Zainteresowania: historia najnowsza, koty, akordeon, snowboard.

Często wraca myślami do szczęśliwych, beztroskich lat dzieciństwa, a za wyjątkowe miejsce w swoim życiu uważa dolinę Łabowca.

Tekst autoryzowany