Jeszcze jeden obrazek historyczny z epidemią cholery w tle. Tym razem patrzymy na nieszczęścia oczami ks. Jana Kluczyńskiego, proboszcza z Nawojowej. Ten niezwykły kapłan towarzyszył parafianom w czasach głodu, nędzy i grasującego powietrza.
Pandemia coronavirusa pokazała, że współczesny człowiek chce zapomnieć o śmierci i wyprzeć ją ze swojej świadomości. Jest zbyt wrażliwy, upada na duchu i nie chce dołować się dodatkowo wizją odejścia z tak przyjemnego zresztą świata. Okazuje się, że w dawnych wiekach śmierć taktowano zgoła odmiennie. Oswajano ja na rożne sposoby, przygotowywano się do niej, dbano o życie wieczne. Perspektywa wyznaczana przez wysoką śmiertelność (śmierć dzieci, epidemie, wojny) sprawiała, ze zawsze stawano po stronie życia.
Napisać, że życie chłopów w XIX wieku było drastycznie odmienne od współczesnego, to nic nie napisać. Nękające nie tylko Europę cykliczne epidemie tyfusu, cholery czy dyzenterii, nie były jedynymi plagami. Mieszkańców nękał głód powodowany nieurodzajami, złą gospodarką rolną, przemarszami wojsk. Żyjąc pośród wielu nieszczęść, ludzie w dawnych wiekach stawali zawsze po stronie życia.
Tajemnica długowieczność zajmuje ludzi od stuleci. Jakie były uwarunkowania długowieczności na terenach biednej i zacofanej Galicji na przełomie XVIII/XIX wieku w parafii Maciejowa – trudno jednoznacznie orzec. Kilka uwag na ten temat znajdziesz w krótkim artykule.
O imionach dzieci nieślubnych i nie tylko. Dzieci nieślubne i ich losy to nie tylko wyróżniające je imiona i przykre przezwiska charakteryzujące obyczajowość wiejską w XIX wieku. To cała historia życia wiejskich kobiet i ich dzieci. Jeszcze nie przebrzmiały echa wydanej niedawno ksiażki Joanny Kuciel-Frydryszak „Chłopki”, która wywołała ogromny rezonans społeczny i ogromne zainteresowanie czytelników. Temat dzieci z nieprawego łoża uważam za uzupełnienie tego tematu.
Jedna z prawie zapomnianych ofiar okupacji niemieckiej, zamordowany przez UPA stacjonującą od 1944 roku w okolicach Krynicy.
Tak szybko odchodzi w przeszłość pamięć nie tylko o ważnych wydarzeniach, ale i ludziach, którzy byli wśród nas. Piotr Zelek żył oraz tworzył w określonym miejscu i czasie. Cieszył się uznaniem, sporym zainteresowaniem, ale żył na swoich zasadach. Artysta, kolorowy ptak.
Jolanta Augustyńska żyje pełnią życia. Lubi wyzwania i wszelkie aktywności. Ma mnóstwo pomysłów na spędzanie swojego czasu, nie nudzi się ze sobą. Odpowiedzią na problemy jest u niej działanie. Podejmuje i realizuje wyzwania. Ma w sobie wiele zaangażowania w działaniach społecznych. Nie cierpi egoistów, plotek i pomówień.
Mija 240 lat od ukończenia budowy murowanej cerkwi w Łabowej. Ten często fotografowany obiekt jest ciekawym zabytkiem sztuki cerkiewnej. Cerkiew budowano w latach 1777-1784, ma 300 m powierzchni, jest orientowana, trójdzielna, jednonawowa, z dwoma bocznymi ołtarzami. Bardzo ciekawa architektonicznie. Ma różne proporcje, prezbiterium z absydą, masywną wieżę z baniastym hełmem, której lekkości nadaje wywinięty półkoliście gzyms i ślepe tarcze zegarowe. Płaszczyznę siodłowego dachu urozmaica pięć kopuł z latarniami zwieńczonymi krzyżami.
W 2024 roku mija 80 lat od śmierci członków placówki ZWZ-AK o kryptonimie „Narcyz” w Nawojowej. Zginęli wówczas: Kazimierz Zając – leśniczy; Adam Matyjewicz – żołnierz Straży Granicznej, gajowy; Jan Szott – dróżnik; Franciszek Plichta – sekretarz zarządu gminy w Łabowej.