DOROTA KULIG O WIELOKULTUROWEJ ŁABOWEJ

Język hebrajski podaje kilka określeń cmentarza żydowskiego. Najpowszechniejszym hebrajskim określeniem cmentarza jest dom grobów (hebr. bejt kwarot). Bywa on także nazwany dom wieczności (hebr. bejt olam). Żydzi w Polsce bardzo często posługiwali się jidyszową formą tych hebrajskich słów: bejsakwores, bejsojlem. Wśród ludności polskiej popularne było określenie „kirkut”.

DOROTA KULIG I JEJ HISTORIA ŻYDÓW ŁABOWSKICH

W okresie II Rzeczpospolitej Łabowa stanowiła mieszankę kultur, narodowości i religii. Tu obok siebie mieszkali Łemkowie, Żydzi, Polacy. Odróżniały ich od siebie zwyczaje dnia codziennego, wiara, a nawet ubiór. Żydzi przez wieki stanowili hermetyczną grupę, zamkniętą na wszelkie wpływy otaczającego świata. Zmiany nadeszły w XIX w. wraz z haskalą (żydowskie oświecenie).

PRACA MISYJNA NA TASMANII

S. Anna Cycoń (łabowianka) ze Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Chrystusa Króla dla Polonii Zagranicznej od  2010r. pracuje na placówce misyjnej w mieście Hobart w dalekiej Australii – Tasmanii. Pracuje wśród Polaków. Ma bliskie kontakty z osobami chorymi i w podeszłym wieku. Zdarza się, że odwiedza osoby, które przez wiele lat nie miały kontaktu z polskim językiem.