Cmentarze zmieniają się wraz ze zmianą naszych zwyczajów. Miejsce przeznaczone dla zmarłych samo może umrzeć. Wiele miejsc wiecznego spoczynku znika z powierzchni. Wraz z nimi znika pamięć. Dzieła zniszczenia dokonują i ludzie, i niemiłosierny czas.
Polska historia zawsze splatała się z europejską. Królewskie i cesarskie rody zawierały korzystne politycznie małżeństwa i czasem nie zdajemy sobie sprawy z tych zawiłych matrymonialnych powiązań. Piastowie, Jagiellonowie byli powiązani z wielkimi rodami władców Europy.
Znalezione świadectwo przeszłości skłania do zadumy nad losem człowieka i jego znaczeniem w historii. Tak łatwo zapomnieć o czynach i znaczeniu. Tak bardzo człowiek chce zachować pamięć o chwale swojego żywota. Choćby to były czyny na miarę Homera, pamięć jest krucha jak ten papier, zbutwiały ze starości, pełen luk i zapomnianych faktów.
Stare kroniki zawsze zawierają w sobie jakąś tajemnice. Czy wszystkie wydarzenia maja swoje odsłony w zapisach kronikarskich? Jak to ze szkołą w Łosiem było, warto przeczytać.
Łabowa i jej szansa na uzyskanie praw miejskich spełzła na niczym. Artykuł o zamiarach marszałka Stanisława Lubomirskiego, jego próbie stworzenia miasteczka Lubomierza na szlaku w kierunku Spisza. Przeczytać warto!
Rzeka jest pewnym stanem umysłu. Nasza domowa jest bliska sercu, a jej wody szemrzą najmilej. Trudno wyobrazić sobie życie bez rzeki. Kamienica ma swoją dolinę, po której meandruje. Jest granicą pewnych światów. Zmierza do rzeki większej, a ta większa zasila wody Wisły i dociera z nimi do morza. Możemy sobie tedy wyobrazić świat jako system naczyń połączonych, w którym nawet nasza mała domowa rzeczka zajmuje należne jej miejsce.
Czasy czynów społecznych minęły wraz ze słusznie minioną epoką, a stary budynek ośrodka zdrowia pozostał.
Ważnym momentem w losach cerkwi w Łabowej był generalny remont świątyni w 1992 roku oraz poświęcenie cerkwi i udostępnienie jej wiernym. Poświęcenia dokonał ks. bp Józef Gucwa w licznej asyście kapłanów oraz wiernych.
Uhryń to najmniejsza miejscowość w gminie. Szkołę filialną dla klas łączonych I-IV uruchomiono dopiero w 1956 roku. Nauka w niej prowadzona była tylko 26 lat. Najdłużej w szkole pracowała pani Elżbieta Hasior – ceniona nauczycielka, animatorka kultury.
Szkoła Filialna w Łabowcu była najkrócej działającą filią Szkoły Podstawowej w Łabowej. Po II wojnie prowadziła działalność przez 25 lat. Uczyły w niej dwie niezapomniane nauczycielki – Wiktoria Jurczak i Anna Izworska.