Wiktoria Tytz urodziła się 18 listopada 1925 roku w Dąbrówce Polskiej, obecnie Nowy Sącz, w rodzinie o tradycjach patriotycznych. Ojciec Józef Janisz był legionistą, a mama, Rozalia z Gizów, była spokrewniona z gen. Józefem Gizą (1887-1965), najznamienitszym żołnierzem pochodzącym z Nowego Sącza związanym z 1 pułkiem strzelców podhalańskich. Ojciec Wiktorii pracował na kolei.

Od 1933 uczęszczała do 7-klasowej Szkoły Powszechnej im. Tadeusza Kościuszki w Nowym Sączu. Następnie podjęła naukę w 4-letnim Gimnazjum Krawieckim w Nowym Sączu oraz 2-letnim Liceum Handlowym, w którym złożyła egzamin dojrzałości w 1947 roku. Pierwszą pracę podjęła w sklepie korzennym w Nowym Sączu, gdzie pracowała jako ekspedientka od 4 lipca 1947 do 30 czerwca 1948 r.  Tutaj zauważył ją prof. Zieliński, który przyszedł na zakupy, a zastał ją przy myciu podłóg. Był oburzony, że ma pracą, według niego, niestosowną do wykształcenia. Nazajutrz dostała wezwanie do urzędu powiatowego i otrzymała skierowanie do pracy w Urzędzie Gminy w Łabowej. Na tej podstawie od 1 lipca 1948 r. podjęła pracę w Łabowej i pracowała tu 33 lata aż do emerytury, na którą odeszła 1 kwietnia 1981 r.

Józef Janisz, ojciec Wiktorii Tytz, zmarł w 1980 r.

Wiktoria Tytz wśród szkolnych koleżanek

W urzędzie gminy pracowała na różnych stanowiskach. W pamięci mieszkańców pozostała jednak sekretarzem urzędu. Była referentem podatkowym Prezydium Gminnej Rady 1948-1954, referentem administracyjnym Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej 1955-1965, sekretarzem Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej 1966-1972, sekretarzem Urzędu Gminy 1973-1980. Dodatkowo pełniła funkcję zastępcy kierownika USC, którą to funkcję powierzono jej 15 maja 1966 roku.

W 1953 wyszła za mąż za Aleksandra Tytza (1927-2004) i zamieszkała w Łabowej. Mąż pracował w sklepie w Maciejowej, w Kółku Rolniczym i Zakładzie Futrzarsko-Garbarskim w Łabowej. Z zamiłowania był pszczelarzem i miał dużą pasiekę. Spokrewniony był z rodziną sołtysów Polańskich z Łabowej.

Aleksander Tytz (drugi w pierwszym rzędzie w jasnym garniturze) wśród pszczelarzy

W swojej wieloletniej pracy urzędnika administracji państwowej Wiktoria Tytz, zwana „panią Wisią”, była bardzo staranna, sumienna i pracowita. Dbała i o dobro publiczne, i o interesy stron. Była również aktywną działaczką społeczną. Angażowała się w rozwój kultury, wspierała oświatę, grała w sztukach teatralnych wystawianych przez panią Kazimierę Zygmunt. W środowisku od lat cieszy się szacunkiem i poważaniem. Dla mnie samej pozostanie synonimem kompetentnego i życzliwego urzędnika.

Pracownicy Urzędu Gminy w Łabowej. Siedzą od lewej: Janina Pittner, Jan Oleksy, Wiktoria Tytz, Barbara Bielowa. Stoją od lewej Władysław łatka i Józef Mąka.

Wiktoria Tytz w towarzystwie przewodniczącego GRN Jana Oleksego (od lewej), Szymona Masleja (z prawej), Władysława Matyjewicza (z akordeonem). Przy krześle stoi Stanisław Ciwiński.

  

Zdjęcie (z lewej) z dowodu osobistego, 1964, z prawej zdjęcie z lat 70. XX w.

Wiktoria Tytz, 2020

Od lewej Józefa Ruman z męża Cycoń, Szymon Maslej, N.N., Aleksander Tytz, Barbara Ruman, N.N., siedzi Maria z Tytzów Smołkowiczowa

Józefa Ruman, Szymon Maslej, N.N., Barbara Ruman ze Smołkowiczów, siedzi matka Aleksandra Tytza Maria Smołkowiczowa, na trawie Wiktoria Tytz oraz N.N.

Za wyróżniającą pracę oraz zaangażowanie społeczne została odznaczona:

– Odznaką Tysiąclecia za działalność społeczną w obchodach Tysiąclecia Państwa Polskiego 1966,

– Odznaką Honorową „Zasłużony Pracownik Rady Narodowej” 1969,

– Medalem 30-lecia PRL 1974,

– Srebrną Odznaką „Zasłużony w rozwoju Sądecczyzny” 1974,

– Złotym Krzyżem Zasługi 1976,

– Odznaką „Zasłużony działacz FJN” 1980,

– Medalem 40-lecia PRL  1984,

– Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski 1985.

 

 

Zdjęcia ze sztuk teatralnych, w których grała Wiktoria Tytz. Na zdjęciach z Grzegorzem Święsem i Szymonem Maslejem

Pani Wisia z Szymonem Maslejem i N.N.

  

   

Świadectwa szkolne Wiktorii Janisz

Siostry Polańskie, od lewej Lesia, Iwanna, Stefania, córki Ignacego Polańskiego, kuzynki Aleksandra Tytza

Aleksandra Polańska-Hryńczuk, ciotka Aleksandra Tytza, znana pisankarka, córka Aleksandra Polańskiego i Amalii Steranki, sołtysów łabowskich

Pani Wiktoria Tytz zmarła 27 stycznia 2022 roku już po opublikowaniu tego artykułu. Niech Aniołowie zabiorą Ja do raju. Spoczywaj  w pokoju.

Tekst: Celina Cempa©

Fotografie i dokumenty udostępniła pani Aleksandra Kucia, córka Wiktorii Tytz

Wiesławowi Chronowskiemu dziękuję za skanowanie fotografii i dokumentów


0 komentarzy

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

20 − 6 =